Religija ima značajnu ulogu u životu mnogih ljudi na prostoru opštine Merošina. Dobrič je prostor koji je bio relativno dobro naseljen tokom cele svoje istorije, a svaki narod na tom prostoru ima svoj specifičan oblik vere. Zbog toga u Dobriču postoje brojni ostaci verskih objekata iz raznih perioda, počev od praistorije, preko perioda vizantijske, rimske i turske vladavine, kao i tzv. slovenskog perioda. U tzv. slovenskom periodu života u Dobriču bilo je više crkava i drugih verskih objekata, ali su oni skoro svi uništeni za vreme turske vladavine zbog težnje Turaka da osmanizuju ovaj prostor, o čemu govore i mnogobrojni ostaci.
Značajniji registrovani lokaliteti u opštini Merošina iz perioda antike su: Latinsko groblje u selu Biljeg, Dimine Bare u selu Azbresnica, ostaci kasnoantičkog utvrđenja u selu Bučić, crkvište Sveta Petka i iskropola na imanju Živojina Stankovića u selu Brest. Iz srednjovekovnog perioda potiču crkvište u Azbresnici, koje predstavlja kapelu podignutu na temeljima stare građevine i crkvu u selu Dudulajce, koja je sagrađena na temeljima starijeg objekta.
Nakon oslobođenja od Turaka 1878. godine u Dobriču nastaje period veoma intezivne izgradnje i podizanja novih crkava, najčešće na prostorima gde su se nalazila stara crkvišta. Sve crkve koje danas postoje i aktivne su na prostoru Dobriča, podignute su tokom dva perioda. Prvi, krajem 19. veka i u toku prve polovine 20. veka, i drugi krajem 20. veka i početkom 21. veka. Za vreme tzv. socijalističkog perioda u Dobriču izgradnja crkvi je stagnirala, ali su postojeće opstale. Te tako krajem 19. veka i početkom 20. veka na prostoru opštine Merošina su podignute crkve u Azbresnici, Arbanascu, Biljegu, Batušincu, Devči, Donjoj Rasovači, Dudulajcu, crkva Sveti Vrači na Malom Jastrepcu i obnovljen jedini manastir Sv. Jovan u blizini Malog Jastrepca. Sve crkve na teritoriji opštine Merošina su očuvane, na nekima je završena obnova a na nekima je planiran proces rekonstrukcije radi očuvanja crkava od zaborava.
Jedini manastir na prostoru opštine Merošina, koji i dan-danas postoji i predstavlja čuvara vekova ovog kraja jeste manastir Sv. Jovan u blizini Malog Jastrepca. Ovo istorijsko čudo, ušuškano u gustoj šumi, predstavlja turističku ponudu opštine Merošina. Nalazi se iznad sela Krajkovac, na oko 2km na Malom Jastrepcu, nedaleko od nekadašnje granice Kneževine Srbije i Osmanskog carstva, čiji ostaci su prava riznica kulturno-istorijskog nasleđa naše zemlje.
Prema saznanjima, na ovom mestu je u srednjem veku postojao manastir jer se pominje u dokumentima dubrovačkih trgovaca iz XIV veka i postoje zapisi koji svedoče o razmeni dobara između dubrovačkih trgovaca i monaha iz Krajkovca. Ovaj manastir je bio duhovni centar i srednjovekovno žarište prosvete i kulture ovog kraja. Manastir je razrušen prilikom prve najezde Turaka u ove krajeve i tada bio zapaljen.
Po predanju, manastir je imao 12 kaluđera, koji su se bavili zemljoradnjom, ribarstvom i pčelarstvom. Nedaleko od manastira nalazio se manastirski (kaluđerski) ribnjak i poznavao se do pre nekoliko decenija. Severnije od manastirske zgrade nalazi se davno zapušteni manastirski bunar, a na drugoj strani i jedan lekoviti izvor, za koji se veruje da leči od bolesti očiju. Brojne su još legende i sećanja o manastirištu, počev od onih da je tokom povlačenja kaluđera, u manastirski bunar zakopano veliko zvono, o kome i danas sa mističnim pretpostavkama govori stanovništvo ovog kraja. Prekoputa crkvene porte, na izvoru pitke, a po verovanju i lekovite vode, nalazi se viševekovno drvo graba koje je nemi svedok kulture i nasleđa ovog kraja. Verovanja još kažu da čitavo bogatstvo čuvaju zmije koje se istina ovde dosta često mogu sresti.
Na mestu nekadašnjeg manastira krajem XIX veka podignuta je nova crkva od kamena. Bila je propala i obnovljena je iz temelja 2007/2008 godine. Temelj je osvetio tadašnji episkop niški, upokojeni patrijarh srpski Irinej. Leti na praznik Sv. Jovana, 7. jula, ovaj manastir poseti mnogo ljudi.
